Morfeo explicalle a Neo que é un escravo. A alusión ao mito da Caverna de Platón é patente desde este momento. Un escravo voluntario, pois non coñece a verdadeira realidade. A hipótese que manexa Platón no mito é precisamente esta. Os nosos sentido enganannos ao percibir o real e xeran os nosos prexuízos e a nosa visión do mundo. E sen embargo algunhas mentes decatánse de que, o mundo ten unhas regras que non podemos "ver" a través dos sentidos. A astila que Neo ten cravada na mente é unha dúbida: a dúbida sobre a realidade do que os seus sentidos lle mostran. Morfeo é un guía, porque o camiño cara o coñecemento pode ser guiado, pero ten que ser froito dunha decisión persoal, por iso Neo debe elixir entre a procura do coñecemento ou a crenza. O escravo Neo cree o que Matrix lle amosa. Os seres humanos que están suxeitos polos seus sentidos "creen" todo o que estes sentidos lle amosan. Neo elixirá a pastilla vermella e Morfeo ofrecelle a verdade. Tamén no mito platónico o escravo liberado ascende ao mundo verdadeiro. Do mesmo xeito os seres humanos deberán abandonar a crenza nos sentidos para procurar o verdadeiro coñecemento.
Elixir a pastilla vermella
